Ze belde me op en het was dringend! Haar zoontje van acht trok zijn haar uit, grote plukken haar. Er was angst omdat de mooie haardos steeds dunner dreigde te worden. Ze had mijn telefoonnummer al een hele tijd, maar had het wat uitgesteld om mij te contacteren ... Het gebeurt wel vaker dat mensen wachten en hopen dat het vreemd gedrag vanzelf zal overgaan. Het toeval wilde dat er sneller dan voorzien een sessie kon ingepland worden.
Na wat vragen kwam ik al heel snel bij de plek waar ze woonden. Precies daar was in WO I een hevige strijd gevoerd waarbij een heel aantal soldaten sneuvelden. Het verdriet was voelbaar in heel mijn lijf en om de één of andere reden moest ik ook heel hevig aan mijn haar trekken toen ik als representant in de rol stond van 'met wie of wat is het gedrag van het kind verbonden'. Wat daar heel precies gebeurd is hoeven we niet te weten. Een buiging maken, het verdriet een plek geven, erkenning geven aan het feit dat veel mensen hun leven gegeven hebben brengt rust in het systeem. Alles wat in de geschiedenis gebeurd is wil nu eenmaal een plekje krijgen in ons geschiedenisboek. En daarvoor worden kinderen vaak 'ingehuurd' door het systeem.
Meteen bekeken we via een gezinsopstelling ook een paar andere zaken die speelden zoals 'verlegenheid, stil zijn en zich op de achtergrond houden', ... Hij stond naast mama en onbewust was hij aan het zorgen voor haar. Het raakte mama diep toen ze zag wat er speelde. Door te bewegen, papa opnieuw onderdeel te laten worden en een plek te geven, creëerden we naast het issue van het haarplukken een gezonde gezinsituatie.
De haardos is ondertussen weer volop aan het groeien, hij laat zijn stem meer dan vroeger horen en hij maakt veel ruzie met zijn zus...
Reactie van mama: 'voor mij voelt onze ontmoeting en sessie nog altijd als heel waardevol en uniek'
Systeemwerk ontlast kinderen die via hun gedrag alles wat in de geschiedenis geen erkenning kreeg een plekje willen geven...